خط دوم پررنگ

سلام فرزندم،سلام فرشته ی خیروبرکت زندگیم،سلام پسر نازنینم دردونه ام مدتهاست به خانه مجازیت سر نزده ام،نمیدانم سکوتی که بر خانه دوستان مجازیم سایه افکنده دلیلش است یا شادی غیر قابل وصف داشتنت؟؟؟ همیشه گمان میکردم تو که بیایی من هرروز و هرروز اینجا خواهم بود و از تو خواهم نوشت،ولی آنچه اتفاق می افتد غیر از چیزیست که گمان میکنی راستش و بخوای نوشتن از تو،از بودنت،از حس زیبای داشتنت خیلی سخت است،وصف لذتی که من و پدر از بودن تو داریم خارج از توان من است که بنشینم و وصف کنم که چه حالی داریم من و پدر وقتی صدای دلنشین قلب تو طنین انداز میشود در مطب دکتر، و ماشالله گفتن دکتر لبخند را میهمان لبانم میکند،وقتی چشمانم خیره میشود و به مانیتور سونو گر...